Onomastiek: de studie van eigennamen

Hoewel de oorsprong van de woorden een wat bredere term kan zijn, hebben we de onomastics kleiner te kunnen maken. In dit geval verwijst het naar eigennamen. Namen die onze hoofdrolspelers zijn en zullen zijn, zowel in ons leven als in het werk dat we van deze website laten zien.

Maar zelfs als we weten wat de echte betekenis van naamdagwoord, hij kon niet achterblijven om ons meer te laten zien. Dat 'meer' zal zowel een oorsprong als een herkomst zijn van alle eigennamen die we gebruiken. Niet alleen om mensen aan te duiden, maar ook voor plekken. Want alles heeft een begin! Wil je het weten?

Wat is Onomastiek?

Onomastiek Studie van eigennamen

Als we naar dit woord verwijzen, kent iedereen zeker de betekenis. We zouden van haar kunnen zeggen dat ze een tak of een deel van de lexicografie. Dat wil zeggen, al die verzameling of groep woorden die een taal heeft. Maar in het geval van naamkunde verwijzen deze woorden naar eigennamen zoals achternamen, evenals naar namen die plaatsen, planten of gebeurtenissen aanduiden, enz. We mogen niet vergeten dat het woord onomastiek uit het Grieks komt en vertaald kan worden als 'de kunst van het benoemen of benoemen'.

Classificatie of takken van Onomastiek

antroponymie

Een van de belangrijkste takken is antroponymie, het wordt ook wel antropologische naamkunde. Daarin worden eigennamen en persoonsnamen bestudeerd. Daarin zijn ook achternamen opgenomen. Natuurlijk gebruikten ze in sommige culturen, die al heel ver weg waren, alleen een eigennaam of voornaam, die hen identificeerde.

Er wordt gezegd dat de meeste antroponiemen afkomstig zijn van andere veel voorkomende namen. Dus soms is het moeilijker om de betekenis te kennen. Om daar achter te komen, moeten we een kijkje nemen in de etymologie. Omdat zij het zal zijn die de geschiedenis van genoemde naam aan ons bijdraagt. We hebben antroponymie uit het Grieks, Romeins, Hebreeuws, Germaans of Arabisch.

Als een curiositeit, vele jaren geleden, de naam die aan een zoon werd gegeven, waren de eerste woorden die de vader zei toen hij hem zag. Terwijl de Romeinen als ze geen naam hadden gekozen, ze hun toevlucht namen tot getallen.

plaatsnamen

Nog een van de disciplines, binnen de naamdag, die de eigennamen van plaatsen bestudeert. Hoewel niet alleen deze namen spreken van toponymie, maar het is ook gebruikelijk om het in anatomie of biologie te vinden. Pas aan het eind van de negentiende eeuw wordt dit daadwerkelijk verzameld. term in de RAE.

Opgemerkt moet worden dat plaatsnamen ook kunnen komen van namen van mensen. Maar het zijn ook namen die opvallen qua kwaliteiten of materiaal waarnaar ze verwijzen. Het is dus niet verwonderlijk dat een naam van een plaats kwaliteiten van de omgeving bijdraagt ​​alsof het een mystieke verbinding is, maar het is de oorsprong van die naam. Binnen de toponymie hebben we de hydroniemen (rivieren), thalasonyms (zeeën en oceanen), oronyms (namen van bergen) of theoniemen (namen van goden).

bionymie

Zeg in dit geval gewoon dat het zich richt op de studie van de namen van levende wezens. Waaronder we de dieren en planten uitlichten. Aan de ene kant hebben we zoonymie dat is het deel dat verwijst naar dieren, terwijl wanneer we het hebben over fytonie, dan zijn de planten de hoofdrolspelers.

Odonymie

Als we het hebben over de classificatie van namen, kunnen we natuurlijk niet voorbijgaan aan degene die de leiding heeft over de straten, pleinen of snelwegen. Omdat ze allemaal, eerder hun namen, deel zullen uitmaken van het zogenaamde odoniem. Ook deze term komt uit het Oudgrieks en kan vertaald worden als 'padnaam'.

De geschiedenis van de naamkunde in ons land

Dat moet gezegd worden in Spanje waren er verschillende talen zoals Celtiberian of Tartessian, onder anderen. Dit was een indicatie dat culturen en diversiteit aanwezig waren in ons land. Het heeft ons dus klanken, letters en wortels van zeer gevarieerde woorden nagelaten. Spaans en Iberisch delen bijvoorbeeld de vijf klinkers die hen onderscheiden van de rest van de Romaanse talen. Net als andere achtervoegsels die niet uit het Latijn komen, zoals -arro of -ueco.

Toen de Romeinen arriveerden, brachten ze het Latijn mee en als zodanig wilden ze dat alleen dit de grote bekendheid kreeg. Het overgrote deel van de andere talen die werden gesproken weggooien. Met het verstrijken van de tijd en generaties werd alleen het Latijn opgericht. Al wordt er gezegd dat Baskisch zich deze keer ook verzette. Vandaar dat een groot deel van de namen of plaatsnamen afkomstig is van Latijn vulgair genoemd. Omdat alle dialecten erin waren opgenomen. Een overzicht van de geschiedenis om de oorsprong van vele namen te kennen.